TURBO: 35th Anniversary Tour + special guests – WYPRZEDANY

Koncert finałowy specjalnej trasy z okazji 35-lecia zespołu! Gościnnie wystąpią: Anja Orthodox, Wanda Kwietniewska, Titus, Grzegorz Stróżniak i Roman Kostrzewski!

Support: The Kroach

 

Zespół Turbo powstał w styczniu 1980 roku w Poznaniu i był kontynuatorem dokonań zespołów Stress i Heam. Wówczas Turbo występowało jako kwartet. W czerwcu tego samego roku, we wrocławskim studiu radiowym, został zarejestrowany debiutancki materiał w postaci pięciu utworów, z których dwa „W środku tej ciszy” oraz „Byłem z tobą tyle lat” ukazały się na pierwszym singlu. Pierwszy koncert odbył się 23 kwietnia 1980 roku w studenckim klubie, Trops w Poznaniu, następny na Międzynarodowej Wiośnie Estradowej, również w Poznaniu. Po świetnie przyjętym występie Turbo zostało zaproszone przez organizatorów do wzięcia udziału w pierwszym festiwalu muzyki rockowej Jarocin 80.

Pod koniec 1980 roku, zrealizowano kolejną sesję nagraniową rejestrując utwory: „Śmiej się błaźnie”, „Taka właśnie jest muzyka”, „Jeszcze jeden papieros” oraz „Fabryka keksów”. Ten ostatni utwór, autorstwa Zbigniewa Hołdysa, stał się pierwszym dużym przebojem zespołu. Od początku Turbo oscylowało w kierunku hard-rockowym, biegiem lat coraz bardziej udoskonalając styl w oparciu o kolejne metalowe trendy. Jednocześnie cały czas udawało sie grupie zachować własny, charakterystyczny styl.

W 1982 roku skrystalizował się pierwszy, w miarę stabilny, skład zespołu. Do Hoffmanna i Anioły dołączyli wówczas młodzi poznańscy muzycy: Grzegorz Kupczyk (wokal), Andrzej Łysów (gitara) i Piotr Przybylski (bas). W tym składzie nagrano słynne „Dorosłe dzieci”, które stały się tytułowym utworem debiutanckiej płyty Turbo, wydanej przez Polton. Utwór „Dorosłe dzieci” stał się nie tylko jednym z najważniejszych i największych przebojów 1982 roku, ale i całej polskiej muzyki rockowej.

W 1983 debiutancka płyta długogrająca „Dorosłe dzieci” stała się dużą sensacją. Niezwykłe nowatorstwo aranżacyjno-kompozytorskie i wielka bezkompromisowa energia wyniosły Turbo na szczyt sławy. Inne wielkie przeboje z tego okresu to „Ach, nie bądź taki śmiały”, „Pozorne życie”, „Coraz mniej”, „Szalony Ikar”.

W 1983 roku w lipcu do zespołu dołącza basista Bogusz Rutkiewicz a w 1984 roku perkusista Alan Sors. Jak okazało się po latach był to najlepszy wówczas i już dziś określany jako ,,legendarny” składu Turbo.

W 1985 roku nakładem Klubu Płytowego Razem ukazuje się drugi longplay zespołu pt: „Smak ciszy”. Poza utworem tytułowym znalazły się tam również lansowane na listach przebojów „Już nie z Tobą”, „Cały czas uczą nas” oraz „Wszystko będzie OK”. Do dwóch pierwszych utworów zostały zrealizowane teledyski, a utwór ,,Smak ciszy” i ,,Jaki był ten dzień” stały sie kolejnymi wielkimi przebojami. Na płycie widać było rozwój zespołu. Twarde brzmienie, dobre rockowe kompozycje, świetne gitarowe solówki umacniają pozycję zespołu na polskim rynku muzycznym. Zespół zostaje zaproszony m.in. do występu na festiwalu Rock Arena, gdzie wystąpił z całą polską czołówką rocka oraz zachodnimi zespołami: Hanoi Rocks i Pretty Maids. Zespół dużo wówczas koncertował i występował robionych z dużym rozmachem programach – koncertach telewizyjnych.

W 1986 roku wychodzi płyta , uważana przez krytyków i fanów za najlepszą i najważniejszą „heavy metalową” płytą lat 80. w Polsce, „Kawaleria Szatana”. Płyta była dla zespołu i polskiej muzyki heavy metalowej wielkim przełomem. Nowoczesny, ultra profesjonalny Heavy Metal przynosi zespołowi absolutne przewodnictwo na krajowym „heavy metalowym” rynku. Zespół otrzymuje wiele propozycji koncertowych na dużych festiwalach! (m.in. Metalmania 86, Rockowisko 86),w niczym nie odstając od występujących na festiwalu zachodnich gwiazd typu Killer czy Alaska. Od tego momentu Turbo w szybkim tempie zdobywa coraz liczniejsze rzesze fanów, podpisuje kontrakt z Metal Mind Produtions oraz wspólnie z TSA i Katem zostaje uznany „wielką trójcą” polskiego metalu.

Rok 1987 to występ na kolejnej Metalmanii 87, wspólnie z takimi gwiazdami „heavy metalu” jak: Helloween, Running Wild, Overkill. W tym też roku wychodzi nowy rewelacyjny krążek grupy pt. „Ostatni wojownik”. Ostry, oszalały thrash metal otwiera zespołowi drogę do podpisania kontraktu z niemiecką wytwórnią płytową Nosie Records, najważniejszą wytwórnią metalową w Europie . Kontrakt przez polskie media określany „kontraktem stulecia”, doprowadza do wydania anglojęzycznej wersji „Ostatniego wojownika” pt. „Last Warrior”. Płyta ukazuje się na całym świecie i zostaje bardzo pochlebnie przyjęta przez światową prasę muzyczną m.in. „Kerrang”, Metal Hammer”, „VOX” i „Metal Blade”. Porównanie Turbo ze startującą wówczas brazylijską Sepylturą i oceny nie niższe w recenzjach niż płyt Judas Priest czy Iron Maiden, przyniosło zespołowi niemały splendor. Po kolejnej Metalmanii 88, gdzie Turbo występuje z takimi sławami jak Rage czy Kreator, zespół, wyjeżdża na drugą już (pierwsza w 1987r) miesięczną trasę po Czechosłowacji. Odbywa tam serię koncertów na stadionach u boku czeskiej legendy metalu Citron. Zaraz po powrocie zostaje zaproszony do odbycia wspólnej trasy po Węgrzech z ówczesną mega gwiazdą Kreatorem. Było to ogromne wyróżnienie dla zespołu który stał się wizytówką polskiego metalu. Potwierdzają to entuzjastycznie przyjęte koncerty na największych w latach 80. festiwalach muzyki rockowej w Europie Środkowej – Jarocin 87 oraz Jarocin 88. Zaczynające się w nocy koncerty dla 20-tysięcznej publiczności, z licznymi bisami kończyły się nad ranem gruntując pozycję Turbo.

W 1988 roku wychodzi koncertowa płyta zespołu, pt. „Alive”. Płyta, która jest zapisem koncertu z festiwalu Metalmania 87, udowadnia przynależność Turbo do światowego grona bandów spod znaku „młota!”. Niestety problemy zespołu z paszportami, brak w związku z tym dyspozycyjności itp., doprowadza do zerwania kontraktu z wytwórnią Noise i nie dochodzą do skutku pierwsze za żelazną kurtyną koncerty min. z Slayerem i Sepulturą.

Rok 1989 to kolejny album pt. „Epidemic”, który wychodzi nakładem włoskiej firmy płytowej Metalmaster i kolejne koncerty w całym kraju, a także ukazanie się płyty „A Live!” (Tonpress). Nastąpiły również bardzo istotne zmiany personalne. Grupę opuścił Bogusz Rutkiewicz, a na jego miejsce wszedł Robert Friedrich (lider początkującego wówczas „Acid Drinkers). Niedługo później zespół opuszcza Grzegorz Kupczyk i Andrzej Łysów. Na zlecenie TVP, Turbo realizuje muzykę do filmu Andrzeja Szczygła „Red Inter Show”, traktującego o powstaniu i upadku ustroju komunistycznego.

W 1990 na festiwalu w Jarocinie Turbo pojawia się już jako kwartet. W 1990 roku, już w nowym składzie, wychodzi kolejny znakomity album (niestety tylko jeden) pt. „Dead End” w kolejnej zachodniej wytwórni płytowej Music For Nation w Londynie. Jest to najcięższy materiał, jaki powstał w tamtych latach w Polsce. Nagrania z tej płyty znalazły się również na krążkach z serii „Speed Kills” wydanych przez Music For Nation. Dla Turbo, które miał się rozpocząć nowy „światowy” etap w karierze, przygotowana była trasa po Europie z zespołem Exodus – 46 koncertów. Niestety z niewiadomych do dziś przyczyn nie odbyła się. Za to odbył się jedyny wówczas koncert za żelazna kurtyną w Wiedniu.

W 1991 roku Turbo zagrało jeszcze trzy koncerty z gigantem metalu, jakim była już Sepultura. Brak spodziewanych dalszych rezultatów promocyjnych ze strony wytwórni Metal Mind Prodictions spowodował rozpad Turbo w połowie 1991 roku. W 1992 roku wychodzi ostatnia płyta zespołu w latach 90. pt. „One Way”.

Przymiarki do reaktywowania zespołu trwały od 1993 roku, nie przynosząc jednak żadnego efektu. W tym czasie muzycy udzielają się m.in. w zespołach Non Iron, Kazik Na Żywo. W 1994 roku dochodzi do spotkania muzyków ze starego składu Turbo, na którym to zostaje podjęta oczekiwana przez fanów decyzja o reaktywowaniu grupy w legendarnym składzie.

16 września 1995 roku odbył się pierwszy po latach występ Turbo, który miał miejsce w Poznaniu, podczas koncertu „Back to School”. Znakomite przyjęcie ponad dwutysięcznej publiczności sprawia, że z dniem 1 stycznia 1996 zespół Turbo postanawia wznowić działalność w swoim najmocniejszym składzie: Grzegorz Kupczyk (wokal), Wojciech Hoffmann (gitara), Bogusz Rutkiewicz (bas) Tomasz Goehs (perkusja) oraz nowy członek zespołu: gitarzysta Marcin Białożyk . Od początku 1996 roku zespół gra pojedyncze koncerty, a 23 lutego rejestruje materiał na planowaną płytę koncertową podczas koncertu „Giełda – Live” w studiu radiowym Radia Merkury w Poznaniu. Płyta jednak do dziś nie ukazała się.
W tym czasie Turbo udziela się bardzo okazjonalnie, muzycy zajęci byli też innymi projektami muzycznymi. Ten stan trwał do 1999 roku. Wówczas to, MMP wznawia całą dyskografię zespołu na CD, w tym też roku zespół został zaproszony do udziału w kolejnej edycji Metalmanii. Koncertem na międzynarodowych festiwalach Metalmania 99 oraz Trasheem All Festival 2000 Turbo powala publiczność swoją „młodzieńczą” energią i jak przed laty najwyższym poziomem wykonawczym. Zachęceni muzycy zaczynają pracę nad premierowym materiałem na swoją nową i pierwszą od ponad dziesięciu lat (w tym składzie) płytą. W związku z tym zespół podpisuje kontrakt z Metal Mind Production. Zespół odbywa wówczas pierwszą od lat trasę koncertową po największych miastach w Polsce, a towarzyszył mu jako gość specjalny inny gigant metalu Vader.

Płyta pt. „Awatar” ukazuje się w maju 2001 roku. Album zaszokował postępem jaki muzycy poczynili w swojej edukacji muzycznej. Fani dostali rewelacyjnie i nowocześnie zrealizowany album. Muzycy udowodnili, iż są w stanie nadal grać i to bardzo nowocześnie. Udowodnili również, ze nie „zjadają własnego ogona”. Płyta ta zyskała uznanie większości redaktorów różnych czasopism muzycznych i krytyków muzycznych. Za „Awatar” zespół dostał też nominację do Fryderyków 2002, została również Płytą Roku 2001 w „Metal Hammerze”, a ,,Upiór w operze” najlepszym utworem roku. Również fani w większości przyjęli tę płytę z zadowoleniem. Płyta ukazała się także w Niemczech, Francji, Japonii, Holandii i USA. Do utworu „Armia” został również nakręcony teledysk.

Rok 2003 to kolejny pracowity rok, zespól zawitał też min na bardzo udany koncert do Paryża. 16 grudnia 2003 roku, podczas koncertu w poznańskim klubie Blue Note, Turbo zarejestrowało akustyczny materiał, który ukazał się jako samodzielna płyta w dyskografii zespołu.

W styczniu 2005 roku ukazuje się kolejna płyta w dorobku zespołu Turbo pt: „Tożsamość”. Materiał jest powrotem do klasycznego, rockowo metalowego stylu grupy z połowy lat 80. Płyta zdobywa duże uznanie zarówno u fanów jak i krytyków muzycznych w Polsce. Według prestiżowego czasopisma „Gitara i Bas” zostaje najlepszą gitarową płytą w Polsce za rok 2005 w kategorii „hard and heavy”! Promocję materiału Turbo rozpoczęło udziałem w Metalmanii, rejestrując również materiał na pierwsze samodzielne DVD zespołu, które uświetniło 25 rocznicę powstania zespołu. Materiał ukazał się na początku 2006 roku nakładem firmy Metal Mind. Na zaproszenie TVP, Turbo wystąpiło no festiwalu Jedynki Sopot 2005, wykonując z orkiestrą Wiesława Pieregorulki swój największy przebój „Dorosłe Dzieci”.

W kwietniu 2007 roku, zaraz po trasie koncertowej „Metal Marathon” z zespołu odszedł Grzegorz Kupczyk. Na jego miejsce przyjęty został wokalista Tomasz Struszczyk, z nim w składzie zespół obecnie koncertuje. Wiosną 2008 roku zarejestrowano z nowym wokalistą w nowej wersji utwór ,,Szalony Ikar ” który gości obecnie w wielu stacjach radiowych. 2 września 2008 roku wychodzi długo oczekiwany box 13 płyt ,,Turbo Anthology 1980-2008″ z wszystkimi oficjalnymi albumami zespołu oraz wieloma nigdy wcześniej niepublikowanymi nagraniami.

W kwietniu 2009 po powrocie z koncertów w Niemczech zespół rozpoczął nagrywanie kolejnej płyty ,,Strażnik Światła” której premiera odbyła się jesienią 2009 i została uznana za najlepszą płytę zespołu od wielu lat. Płyta ta została kolejnym albumem zespołu nominowanym do Fryderyków 2010.

Zespół, oprócz wielu koncertów, miał okazję zagrać również na prestiżowym, transmitowanym przez TV na żywo koncercie ,,Droga do wolności” wraz z plejadą najważniejszych zespołów w historii polskiego rocka.

Rok 2010 był rokiem jubileuszu 30-lecia powstania zespołu i został uczczony przez zespół ogólnopolska trasą koncertową z finałowymi koncertami w Warszawie i Poznaniu. W tym ostatnim mieście w koncercie uczestniczyli byli członkowie zespołu. Był to też rok wzmożonej działalności koncertowej, w tym trasa z koncertami w wersji akustycznej. Rok 2011 to dalsze koncerty oraz zmiana na stanowisku perkusisty. Po latach wrócił do zespołu Mariusz Bobkowski, który już grał w 2001-2002 roku w zespole. W tym składzie zespół przygotowuje materiał na koleją płytę oraz intensywnie koncertuje min wyjeżdża w grudniu 2012 roku na koncerty do Irlandii i Irlandii Płn.

W 2013 roku ukazuje się kolejna płyta zespołu – „Piąty Żywioł”, która osiągnęła czołowe miejsca na listach sprzedaży płyt w Polsce a zespół TURBO zdobył czołowe miejsca w rankingach i podsumowaniach najbardziej prestiżowych magazynów i portali w Polsce za rok 2013.
W ramach promocji albumu Turbo dało niezliczoną ilość koncertów w kraju, jak również dwa doskonale przyjęte występy na Muskelrock Festival (Szwecja) i Headbangers Open Air w Niemczech.

Klasę koncertową zespołu doskonale potwierdza kolejne wydawnictwo DVD „In The Court Of The Lizard” (premiera w październiku 2014 nakładem MMP) ukazujące zespół Wojciecha Hoffmana w szczytowej formie estradowej.

 Wanda Kwietniewska – wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów, założycielka zespołu Banda i Wanda
W 1982 roku nagrywa z zespołem Lombard płytę „Śmierć dyskotece” (zwaną przez fanów potocznie „czarnym albumem”). W listopadzie 1982 r. zakłada własny zespół Banda i Wanda. Dzięki świetnym piosenkom, znakomitym muzykom oraz niezwykłej witalności Wandy i ta grupa bardzo szybko zdobywa kolosalną sympatię i uznanie mediów. Cała Polska śpiewa takie hity, jak „Nie będę Julią”, „Hi-Fi”, czy „Chcę zapomnieć”, a pierwszy album Bandy i Wandy (1983) błyskawicznie zdobywa miano Złotej Płyty. Wkrótce zespół nagrywa także 9 piosenek do telewizyjnego serialu „Siedem życzeń”, a wydany w 1984 roku drugi album Bandy i Wandy przynosi kolejne przeboje: „Kochaj mnie miły”, „Para goni parę” i tytułowy „Mamy czas”.

W kolejnych latach, występując zarówno z Bandą, jak i solo, Wanda udowadnia swoją wielką artystyczną wszechstronność. Ten etap kariery przynosi jej nagrody na festiwalach w Opolu, a dokumentuje go wydawnictwo pt. „Własna Kalifornia” z radiowymi i telewizyjnymi przebojami: „Zwykłe życie”, „Nikomu niczego”, „Uważaj na siebie” czy tytułową „Kalifornią”.

W 2008 roku reaktywowany po latach zespół pod nazwą Wanda i banda wydaje dawno oczekiwaną płytę: „Z miłości do strun”.

Rok 2013 staje pod znakiem obchodów 30-lecia zespołu – 28 listopada w warszawskim klubie Stodoła odbywa się Wielki Koncert Jubileuszowy i wkrótce Wanda i banda rusza w kolejna trasę, a przyjęcie zarówno nowych piosenek, jak i kultowych hitów jest jak zwykle wspaniałe.
Najbardziej spektakularnym wydarzeniem 2015 roku staje się występ na transmitowanym na żywo w Polsacie (9.08) Top Festiwalu Polskie Legendy Rockaw Łodzi.

Anja Orthodox – wokalistka i muzyk rockowy, autorka tekstów oraz kompozytorka. Znana przede wszystkim z wieloletnich występów w zespole Closterkeller. Współpracowała także z takimi zespołami jak: Wilki, Sweet Noise, Voo Voo, Abraxas czy IRA.

Karierę w 1988 roku w formacji Closterkeller, z którą jest związana od powstania do dzisiaj. Wcześniej, przez osiem lat, była statystką w Teatrze Wielkim w Warszawie.
Anja współpracowała gościnnie w roli wokalistki m.in. z zespołami: Wilki, Sweet Noise, Voo Voo, IRA, Sexbomba, Piersi, Kobranocka, Abraxas, Pornografia, Mordor czy Delator. W 1994 roku wzięła udział w nagraniu singla zespołu Golden Life pt. „24.11.1994”, gdzie zaśpiewała m.in. wraz z Grzegorzem Markowskim, Fiolką, Arturem Gadowskim.
Jest autorką niektórych tekstów takich zespołów jak: Virgin, Volver czy Hopsa, felietonów do pism i portali internetowych, m.in. Teraz Rock, Onet.pl czy Machina.

Wspiera początkujących artystów, często bywa zapraszana jako jurorka na przeglądy młodych zespołów. W 2004 weszła w skład jury festiwalu TOP Trendy organizowanego przez telewizję Polsat.

 

 

Grzegorz Stróżniak – założyciel, lider, wokalista, klawiszowiec, kompozytor i aranżer zespołu Lombard od 1981 do dziś.

Lombard to jeden z najpopularniejszych polskich zespołów pop rockowych w Polsce. Powstał w 1981 roku w Poznaniu. Jego liderem jest Grzegorz Stróżniak – kompozytor, aranżer i wokalista grający na instrumentach klawiszowych. To on nadaje zespołowi pop-rockowe brzmienie, łączące gitarowe granie z pełnym bogactwem możliwości instrumentów klawiszowych i elektroniki.
W pierwszej dekadzie działalności zespołu przewinęło się w nim wiele instrumentalistów oraz dwie wokalistki: Wanda Kwietniewska, która dziś jest liderką i wokalistką Wandy i Bandy, i Małgorzata Ostrowska, która od kilkudziesięciu lat prowadzi działalność solową.
Lombard istniał w kilkunastu składach, najdłużej istniejący w historii zespołu tworzą: Marta Cugier, Grzegorz Stróżniak, Daniel Patalas „Gola”, Michał Kwapisz „Guma”, Mirosław Kamiński. Lombard nagrał kilkanaście płyt i wciąż zaskakuje swoich fanów kolejnymi nowocześniejszymi odsłonami. Wylansował wiele przebojów. Największe z nich to legendarne „Przeżyj to sam” do słów Andrzeja Sobczaka i „Szklana pogoda” do słów Marka Dutkiewicza. Zespół w latach 80. współpracował ze znakomitymi tekściarzami, wśród których nie zabrakło także Jacka Skubikowskiego. Obecnie teksty dla Lombardu pisze Marta Cugier.
Zespół zagrał kilka tysięcy koncertów w Polsce i dla Polaków na całym świecie, gromadząc na nich rzesze publiczności.

Lombard z Grzegorzem Stróżniakiem zagrał kilka tysięcy koncertów w Polsce i dla Polaków na całym świecie, gromadząc na nich rzesze publiczności. Koncerty zespołu do dziś przyciągają fanów muzyki wszystkich pokoleń.

Roman Kostrzewski – muzyk, wokalista i autor tekstów. Kontrowersyjny i wieloletni wokalista w zespole KAT, obecnie członek formacji Kat & Roman Kostrzewski. Stał się jednym z najbardziej rozpoznawanych wokalistów polskiego metalu. Duża w tym zasługa jego kontrowersyjnych tekstów – w których od początku przewijał się bunt przeciw Bogu, magia i okultyzm – oraz  charakterystycznego głosu i sposobu śpiewania. Roman Kostrzewski otwarcie przyznaje się do fascynacji twórczością Tadeusza Micińskiego czy Marka Twaina, dzieł których wymowa przeniknęła poezję utworów Kata, Alkatraz i indywidualnych projektów muzycznych wokalisty.
Formacja Kat powstała w 1981 roku i stosunkowo szybko osiągnęła akceptację publiczności, która w 1984 r. podczas festiwalu w Jarocinie, nagrodziła zespół najwyższym wyróżnieniem. Trasa z Hanoi Rocks szybkimi krokami wprowadziła zespół na szczyty polskiego rocka. W 1985 r. Kat nagrywa pierwszą płytę – „666” i jej anglojęzyczny odpowiednik „Metal and Hell”. Po spektakularnych koncertach nagrywa „Oddech wymarłych światów”, po czym, w wyniku nieporozumień muzyków, Kat milknie. Po kilku latach i zmianach składu w zespole Kat (dochodzą Jacek Regulski i Krzysztof Oset), wokalista ponownie wraca do pracy nad następnym albumem „Bastard” ze „Łzą dla cieniów minionych” (tekst i kompozycja – Roman Kostrzewski). Pierwszy dzień sprzedaży zbiegł się z kolejnym udanym występem w Jarocinie, gdzie sprzedano 4000 kaset.
1995 rok przynosi pierwsze solowe przedsięwzięcie muzyka. Wybór padł na Biblię Satanistyczną Antona Szandora LaVeya. Kostrzewski recytuje w specyficzny sposób przetłumaczone fragmenty tego dzieła. Na dwukasetowym nagraniu gościnnie zagrali Jacek Regulski i Piotr Luczyk, gitarzyści Kata, oraz Józef Skrzek. Pozycja ta wywołała mocne kontrowersje, odezwało się wiele głosów oskarżających muzyka o propagowanie satanizmu. Już wcześniej występy zespołu Kat wywoływały protesty środowisk kościelnych. Kostrzewski odpierał zarzuty, odcinając się od aktów wandalizmu i zwracając uwagę na filozoficzne aspekty satanizmu, zawarte w książce LaVeya. Ostatecznie album trafił do niewielu sklepów.
W roku 1999 Roman Kostrzewski nagrywa dwupłytowe „Listy z ziemi” na podstawie dzieła Marka Twaina o tym samym tytule. Grającego na klawiszach Kostrzewskiego wspomógł ponownie Józef Skrzek. Nagraniem i miksem zajął się Jacek Regulski. Wcześniej jednak, zespół nagrywa najbardziej klimatycznie dopracowany album „…Róże miłości najchętniej przyjmują się na grobach”.
Po kolejnym rozpadzie Kata wokalista zakłada zespół Alkatraz i nagrywa z nim w 2001 r. płytę „Error’” łączącą wymykającą się klasyfikacji muzykę metalową z niespotykanymi wcześniej u niego tekstami, będącymi pełnymi kpiny i rozczarowania komentarzami do aktualnej sytuacji w Polsce.
Po kilku latach Roman Kostzrewski, świadomy swojego znaczenia względem publiczności ogłasza kontynuację katowskiej twórczości. Wraz z „nowymi” muzykami i dotychczasowym perkusistą Kata Ireneuszem Lothem wyrusza na trasę pod nazwą Kat & Roman Kostrzewski.
Titus – muzyk, kompozytor, wokalista i autor tekstów, instrumentalista, a także okazjonalnie producent muzyczny. Znany przede wszystkim z występów w formacji Acid Drinkers, z którym to zespołem ośmiokrotnie otrzymał Fryderyka – nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego.
Od 2009 roku występuje w ramach autorskiego projektu Titus’ Tommy Gunn, a od 2012 roku współtworzy formację Anti Tank Nun. Był także członkiem zespołów Virgin Snatch, Homo Twist i Albert Rosenfield. Muzyk gościł także na płytach takich wykonawców jak: Małgorzata Ostrowska, Para Wino Band, Closterkeller, Nagły Atak Spawacza, Żuki Rock and Roll Band, Killjoy oraz Chainsaw.
W 2012 objął funkcję jednego z czterech jurorów w programie talent show „Bitwa na głosy” emitowanym na antenie stacji telewizyjnej TVP2 a w roku 2014 wziął udział w telewizyjnym show TVP2 „SuperSTARcie”.

support: The Kroach
Formacja od 2013 roku. Pierwszym znaczącym występem grupy był koncert na I Festiwalu Muzycznym w Kochanowskim, gdzie The Kroach zdobył Nagrodę Specjalną. Od tamtego czasu zespół intensywnie koncertuje  w klubach i na licznych festiwalach oraz przeglądach muzycznych na terenie kraju gdzie zdobywa uznanie jury i coraz liczniejszej publiczności.
Muzyka zespołu charakteryzuje się potężną dawką mocy i pozostaje na długo w głowie słuchacza. The Kroach nie zamyka się bowiem w jednej formie i nie tworzy utworów szablonowych – kreowane przez nich dźwięki są spójne i różnorodne, na pograniczu różnych gatunków muzycznych (rock’n’roll, heavy metal, metalcore, progresive metal).
The Kroach to harmonijna gra na gitarach z wpadającymi  w ucho melodiami i ostrymi gitarowymi riffami.  Jednym zdaniem – muzyka, moc, świetna zabawa i rock and roll!

Bilety

40zł - przedsprzedaż (do wyczerpania puli)
50zł - w dniu koncertu
dostępne w biurze klubu, w Centrum Informacji Miejskiej oraz w sprzedaży on-line: